Nietzsche, insanlığı, Sokrates’in başlattığı ve Platon’un daha güçlü ve sistematik bir şekilde devam ettirdiği çöküşten kurtarma amacı gütmektedir. Bu amaçla Nietzsche, Platon’u neden bir décadance olarak gördüğünü, Platon ve onun devamı olan Batı metafiziği ve Hıristiyanlık ile mücadelesini, felsefenin temel alanları olan “ontoloji”, “epistemoloji”, “aksiyoloji”, “din felsefesi” ve “siyaset felsefesi” bağlamlarında ortaya koymuştur.
Bu mücadelesi ve eleştirisi sonucunda Nietzsche, Heidegger’in söylediği gibi kendisi metafizikten kurtulamamış olsa da Batı metafizik geleneğinin yıkımına yol açmış, akla duyulan güveni sarsmış, evrensel bir hakikatin varlığına dair inancın yerine perspektivist hakikatlerin varlığı düşüncesine öncülük etmiş; böylece modernist akımların yerine postmodernist akımın ve “kendisini yaratan insan” söylemiyle de egzistansiyalizm akımının ortaya çıkmasına neden olmuştur.
