Dünyamiz sonsuz güzelliklerle doludur. Yeryüzünde sanatkarlar bunca güzel eserler ortaya koymuslardir. Insan, bu güzelliklere meftun olan bir yaradilisa sahiptir. En büyük saadet, bu güzellikleri kabil oldugu kadar yakindan duyup yasayabilmektir. Halbuki çogumuzun ruhu, menfaat ve ihtiraslarla yipranarak bu sonsuz güzellik aleminin duygusunu kaybetmis bir kabuk gibidir. Ruhumuzu güzelliklere açabilmenin sirri, ruhsal yasayisin ona götüren yollarini bilmekle elde edilir. Iç hayatimizin nerelerinde bozukluk bulundugu ve bunun giderilmesi için yasayisimizda ne gibi degisiklikler yapmak lazim geldigi anlasildiktan sonra, güzellik duygusu sonsuz bir sekilde yasanabilir.
