Annemin ölümünün ardindan evini bosaltirken mutfak dolabinda buldugum, içinde begendigi tarifleri topladigi, sayfalari yemek lekeli, mavi plastik kapli, bu küçük bakkal veresiye defterini alip oturuyorum pencerinin önüne. Kutsal bir emanete dokunurcasina dikkatle açiyorum ilk sayfasini. Mutfaktan gelen lezzetli yemek kokulari gibi sayfalarindan çocuklugumun anilari sihirli kelimerle yayiliveriyor odaya. Özledigim anne kokusunu duymaya çalisiyorum sararmis sayfalarinda, çünkü annem hep yemek kokardi ben okuldan eve geldigimde... Annesi çalismayan çocugun okul dönüsü sahanedir. Boynundaki ipe takili anahtarla açmaz sessiz evin kapisini annesi ev hanimi olan çocuk. Kurabiye kokusu duyulur daha dis kapidan girmeden, kapi önünde ayakkabilar vardir genellikle evde misafir oldugunu belli eden, el öpme fasli çabucak savusturulup ikramlara dalinir tatlisiyla, tuzlusuyla.(Tanitim Bülteninden)
