Fikrim telaşe düştü zihnim yine firarda Kendimle karar aldım kendim yoktu kararda Dünüm eşken dününe, bugün yine zararda Bir Hicranın gözyaşı aşkın nârına düştü Aşkın nârı denilen gerçek değil bir düştü...
Cahit Günay
Biliyordum gönül tezgahında ilmek ilmek dokuyordu her heceyi ve gönül imbilkerinden damla damla süzülüp gelen duygular ile bir nakkaş edasında kanaviçe işler gibi nakşediyordu her bir dizeyi.
İnsanı dizeleri arasına çeken bir efsun vardı şiirlerinde kah, Kaf dağına , kah sahada kızgın kumların üzerine sürüyordu insanı. Bu dizeler bu şiirler yastık altında kalmamalı, gün yüzüne çıkarılmalı ve bu efsun dan her okuyucu bahsini almalıydı. Hiç kimse fani dünyada baki değildir, sarı mermerler üzerine yazılmadan adımız ardımızda bir eser bırakmalıydı.
