Her gün böyle... Okul dönüslerinde hep ayni sorgulama. Bundan kurtulus yoktu. Annesi bir gün bile sormayi unutmuyordu ki... Gözlerindeki isik asla aldatmiyor; dondurma mi yemis, soguk bir sey mi içmis, Gülay’i sasmaz bir biçimde ele veriyordu. Gülay, ne diyebilirdi ki?.. Gözlerindeki isik, bir bir anlatmisti her seyi iste... Yalan söylese, “Yemedim,“ dese, annesini iki kat üzecegini çok iyi biliyordu. Annesi ona, yalan söylemenin çok kötü bir huy oldugunu daha çok küçükken ögretmisti. O güne dek bir kez olsun yalan söylememisti.(Arka Kapak)
