“Her s¸ey nasıl bas¸ladıysa o¨yle bitti Gazella. Kendi kendine. Sakince. Ne bir eksik ne bir fazla. Bana yalnızca anlatmak emredilmis¸ti. Yu¨ru¨du¨m. Pac¸alarımda c¸amur. Cebimde ekmek. Tuz. Peynir. Hu¨snu¨yusuf tohumu. Herkese yetecek kadar du¨nya vardı oysa. Umut ve silah tas¸ımak yasaktı. Yu¨ru¨du¨m. Anlatmak ve bag?ıs¸lanmak ic¸in.”
Semih O¨ztu¨rk, karakterlerinin hayat kars¸ısındaki korkularını, tedirginliklerini, o¨zlemlerini ve meraklarını temsil eden gu¨ru¨ltu¨lerin ic¸indeki ahengi go¨stermeye c¸alıs¸ıyor. Hem ag?ızlarından her c¸ıkanı dinliyor, hem de ruhlarının derinlerinde saklanmıs¸ utangac¸ sesleri o¨ne c¸ıkmaları ic¸in telkin ediyor. Sonrası nes¸eyle el c¸ırpmalar, caddeleri u¨zgu¨n u¨zgu¨n adımlamalar...
Telas¸ Bandosu, renga^renk duyguların bu¨tu¨nu¨, son ki u¨c¸ do¨rt!
